ساكوش

متن آهنگ حميد صفت به نام تو دلي

متن آهنگ و ترانه جديد بصورت رايگان در ساكوش

همه ميگفتن كه
باس ولت ميكردم
ولي خب خودم
اينجوري دوس نداشتم
ميدوني رو مُخي
ولي خب از اونورم توو دلي
تو هموني كه ميگن بهش دل نده
نميدونن كه اون هنوز عشقمه
اشتباه مال يك شبه
ميخوام صدا اشتباهمو دنيا بشنوه
دله تنگ بغض توو چشمه
ياد بگير واسه دلت كسي تِز نده
نه توو دل ني ، حس بده
يعني اونو ميخوام وگرنه كه دل ول معطله
همه ميگن كه نرو برگرد
بر نميگردم من اصلاً
قيدمو زدن همه رفتن
غير از اين باشه بايد شك كرد
حميد موندو با اوضاع سَر كرد
هركي اومد اوغاتو تلخ كرد
كي مونده با تو سر كرد
گفتم نكن رفت و برگرد
نميدونم برقصم من به كدوم ساز
واسه درگير كردنم خود اوستاس
صبح و شب فكرمه يه كار پولساز
ولي اون خودشو ميبينه و خود خودخواس
گير ميده كجايي بگو كيه اونجاس
گير ميده كجا ميري بگو كين دوستات
دعوا ميشه من آروم و اونه غُد باز
ميگم نكن سرد ميشه باما ديگه خنثي
كج ميكنه باشه راهِ راست
دعوا داريم سرِ حتي يه لباس
نكن بكن برو بيا نرو نشو
هر روز اين داستان ماست
واسه ما هر روز قصه بساز
اين سينم شده ديگه معدن راز
جون مادرت يه كم با اين سيمه بساز
حميد دميده ديوونه هار
همه ميگن كه نرو برگرد
بر نميگردم من اصلاً
قيدمو زدن همه رفتن
غير از اين باشه بايد شك كرد
حميد موندو با اوضاع سَر كرد
هركي اومد اوغاتو تلخ كرد
كي مونده با تو سر كرد
گفتم نكن رفت و برگرد

متن آهنگ معين زد به نام دلم برات تنگ ميشه

متن آهنگ و ترانه جديد بصورت رايگان در ساكوش

اين بار كه برگشتي بازم
خدارو شكر با هم
دوتا فيلمو تو سينما ديدم
باهم دوتا كافه
باهم غذا پختيم
گفتم دوست دارم
گفتم تو هم گفتي
تركم كه ميشني رو زين موتو
ر تو شهر هي زمزمه ميكردي
با عشق در گوشم
انگار ميدونستيم از هم جدا ميشيم
اين وصلت نا ممكن
من آب و تو آتيشي
اما دلم برات تنگ ميشه
نشد بمونم پيشت
هوا كه باروني شد
بخار نشست رو شيشه
اول اسممونو روي بخارا حك كن
ميگن كه بي تو شادم
به گفته هاشون شك كن
چون دلم برات تنگ ميشه
نشد بمونم پيشت
هوا كه باروني شد
بخار نشست رو شيشه
اول اسممونو روي بخارا حك كن
ميگن كه بي تو شادم
به گفته هاشون شك كن
چون دلم برات تنگ ميشه
من به زندگي بعد از مرگ هم معتقدم
چون كه بعد از تو من مردم و بازم زيستم
نبودنت را فهميدم نبودنت اما
نبودنت بسيار شبيه به بودن است
دلتنگ تو ميشم شبا
وقتي كه تاريكه هوام
وقتي سكوت ممتد
بسيار حال من بده
دلتنگ اون حسم
چرا تكرار نميشه بعد تو
سخت بود اما من شدم
با جيب خالي مرد تو
حال و هواي اون روزام
دنياي كوچيك تو سرم
كي فكرشو ميكرد يه روز
دنيا خراب شه رو سرم
چون دلم برات تنگ ميشه
نشد بمونم پيشت
هوا كه باروني شد
بخار نشست رو شيشه
اول اسممونو روي بخارا حك كن
ميگن كه بي تو شادم
به گفته هاشون شك كن
چون دلم برات تنگ ميشه

متن آهنگ محسن ياحقي به نام پريا

متن آهنگ و ترانه جديد بصورت رايگان در ساكوش

پريا نريا
تنهام نذاريا
بي تو گلي بي گلدونم
توو غصه‌ها زندونم
نري نگي نميمونم
لجبازي نكن بسه
آخه بي تو نميتونم
توو خوشگلا خوشگل‌تر از تو هيچكي نميشه
توو خاطرخواهات هيچكي رقيب من نميشه
تا خوب بدوني دوسِت دارمو عاشقتم تا به هميشه
پريا نريا
تنهام نذاريا
بي تو گلي بي گلدونم
توو غصه‌ها زندونم
نري نگي نميمونم
لجبازي نكن بسه
آخه بي تو نميتونم
جز‌ تو هيچكسي رو نميخوام توو روزگارم
اگه كسي بخواد به زور بياد من نميذارم
حالا كه ميدوني به عشق تو بدجوري پابندم
شيطوني نكن عزيزم نگو دوسِت ندارم
پريا نريا
تنهام نذاريا
بي تو گلي بي گلدونم
توو غصه‌ها زندونم
نري نگي نميمونم
لجبازي نكن بسه
آخه بي تو نميتونم

رمز بسم الله

گويند مردي بود منافق اما زني داشت مومن و متدين. اين زن تمام كارهايش را با "بسم الله" آغاز مي كرد. در شأن و منزلت بسم الله همين بس كه به فرموده اميرالمومنين امام علي بن ابيطالب سلام الله عليه، اسرار كلام خداوند در قرآن است و اسرار قرآن در سوره فاتحه و اسرار فاتحه در "بسم الله الرحمن الرحيم" نهفته است.

هرچند زن تمام كارهايش را با "بسم الله" آغاز مي كرد ولي شوهرش از توسل جستن او به اين نام مبارك بسيار غضبناك مي شد و سعي مي كرد كه او را از اين عادت منصرف كند.

مرد روزي كيسه زري به زن داد تا آن را به عنوان امانت نكه دارد. زن آن را گرفت و با گفتن "بسم الله الرحمن الرحيم" آن را در پارچه اي پيچيد و با "بسم الله " آن را در گوشه اي از خانه پنهان كرد، شوهرش مخفيانه آن كيسه طلا را دزديد و از شدت عصبانيت آن به دريا انداخت تا همسرش را محكوم و خجالت زده كند و "بسم الله" را بي ارزش جلوه دهد.

وي بعد از اين كار به مغازه خود رفت. در بين روز صيادي دو ماهي را براي فروش آورد آن مرد ماهي ها را خريد و به منزل فرستاد تا زنش آن را براي نهار آماده سازد.

زن وقتي شكم يكي از آن دو ماهي را پاره كرد ديد همان كيسه طلا كه پنهان كرده بود درون شكم يكي از ماهي هاست آن را برداشت و با گفتن "بسم الله" مجددا در مكان اول خود گذاشت.

شوهر به خانه برگشت و كيسه زر را طلب كرد. زن مومنه فورا با گفتن "بسم الله" از جاي برخاست و كيسه زر را آورد. شوهرش خيلي تعجب كرد و از ماجراي خود گفت و سوال كرد كه آن كيسه را چگونه مجددا به دست آورده است؟ زن هم توضيح داد كه در شكم ماهي بوده است.

مرد از رفتار خود پسشمان گشت و  شكر الهي را به جا آورد و از جمله مومنين و متقين گرديد.

داستان جالب

ﭘﯿﺮﻣﺮدي ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮش در ﻓﻘﺮ زﯾﺎد زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯿﮑﺮدﻧﺪ ﻫﻨﮕﺎم ﺧﻮاب ، ﻫﻤﺴﺮ ﭘﯿﺮﻣﺮد از او ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ ﺷﺎﻧﻪ اي ﺑﺮاي او ﺑﺨﺮد ﺗﺎ ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ را ﺳﺮو ﺳﺎﻣﺎﻧﯽ ﺑﺪﻫﺪ.

ﭘﯿﺮﻣﺮد ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺣﺰن آﻣﯿﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮش ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺘﻮاﻧﻢ ﺑﺨﺮم ﺣﺘﯽ ﺑﻨﺪ ﺳﺎﻋﺘﻢ ﭘﺎرﻩ ﺷﺪﻩ و در ﺗﻮاﻧﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﺗﺎ ﺑﻨﺪ ﺟﺪﯾﺪي ﺑﺮاﯾﺶ ﺑﮕﯿﺮم ..

ﭘﯿﺮزن ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﺳﮑﻮت ﮐﺮد. ﭘﯿﺮﻣﺮد ﻓﺮداي آﻧﺮوز ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﮐﺎرش ﺑﻪ ﺑﺎزار رﻓﺖ و ﺳﺎﻋﺖ ﺧﻮد را ﻓﺮوﺧﺖ و ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺮاي ﻫﻤﺴﺮش ﺧﺮﯾﺪ.

وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺷﺎﻧﻪ در دﺳﺖ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ دﯾﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﺴﺮش ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ را ﮐﻮﺗﺎﻩ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ و ﺑﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﻧﻮ ﺑﺮاي او ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ . .

ﻣﺎت و ﻣﺒﻬﻮت اﺷﮑﺮﯾﺰان ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ را ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﺮدﻧﺪ.

اﺷﮑﻬﺎﯾﺸﺎن ﺑﺮاي اﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﮐﺎرﺷﺎن ﻫﺪر رﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﺑﺮاي اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ را ﺑﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازﻩ دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﺪ و ﻫﺮﮐﺪام ﺑﺪﻧﺒﺎل ﺧﺸﻨﻮدي دﯾﮕﺮي ﺑﻮدﻧﺪ.

 داستان سگ حريص

داستان سگ حريص , با عجله به طرف كلبه پيرزن مي دويد.

و براي رسيدن به خانه بايد از روي پل چوبي عبور مي كرد.

در حين عبور كردن در درون آب رودخانه تصوير خودش را ديد اما او نمي دانست آن تصوير متعلق به خود اوست.

او ديد يك سگ پايين پل، استخواني بزرگ در دهان دارد.

استخواني شايد بزرگتر از استخوان خودش.

سگ حريص براي گرفتن استخوان به درون رودخانه پريد.

سگ حريص به سختي و تلاش زياد جان خود را نجات داد و از رودخانه بيرون آمد.

حالا او ديگر استخوان خودش را هم نداشت چون آن را هم آب برده بود.

بدين شكل سگ خيس تمام شب را گرسنه ماند.

 داستان پدر و پسر

«يعقوب‌خان» يكي از تجار استانبول بود كه جز يك پسر هيچ كس را نداشت، اما هيچ وقت با پسرش كه نام او «هاكان» بود بيرون نمي‌رفت، چراكه هاكان نوجوان دوازده ساله معلول جسمي بود و هنگام راه رفتن دست و پايش طوري تكان مي‌خورد كه باعث خنده ديگران مي‌شد. يعقوب‌خان  فقط اجازه مي‌داد هاكان شب‌ها يك ساعت از خانه بيرون برود، هربار هم به او يك يورو مي‌داد تا هرچه دوست دارد براي خودش بخرد، اما هاكان به پدرش گفته بود مي‌خواهد پول‌هايش را جمع كند تا ماشيني را كه 7000 يورو قيمت دارد بخرد!

گذشت و هاكان به بيست سالگي رسيده و پدرش نيز بسيار ثروتمند شده بود اما پدر همچنان با پسرش مانند يك غريبه زندگي مي‌كرد تا يك شب زمستاني وقتي يعقوب‌خان به خانه رسيد، آنقدر سردش بود كه به پسرش گفت: آنقدر سردمه كه نمي‌توانم بخاري هيزمي را روشن كنم، تا من لباسم رو عوض كنم، بخاري رو روشن كن، فقط زود باش كه دارم يخ مي‌زنم پسرجان!

هاكان ازجا برخواست و بيرون رفت، بعقوب‌خان هم در اتاق خودش لباس‌هايش را عوض كرد و برگشت داخل هال و ديد شعله‌هاي آبي از بخاري هيزمي بلند شده و اتاق حسابي گرم است. پدر كنار بخاري نشست و روبه پسرش پرسيد: چطوري به اين سرعت توانستي هيزم‌ها را روشن و اين آتش را مهيا كني؟

هاكان با معصوميت پاسخ داد: هيزم‌ها به خاطر باران خيس بود، اما چون شما سردتان بود و دلم سوخت، 6480 يورويي را كه در اين چند سال جمع كرده بودم، جاي هيزم ريختم داخل بخاري تا شما گرم بشين!

يعقوب‌خان كه مي‌دانست پسرش فقط 520 يورو كم داشت تا ماشين محبوبش را بخرد، هاكان را در آغوش كشيد و گريست و گفت: چرا در همه اين سال‌ها تو را نمي‌ديدم.

 داستاني زيبا از كتاب سوپ جو

ما يكي از نخستين خانواده‌هايي در شهرمان بوديم كه صاحب تلفن شديم.آن موقع من 9-8 ساله بودم.يادم مي‌آيد كه قاب برّاقي داشت و به ديوار نصب شده بود و گوشي‌اش به پهلوي قاب آويزان بود.من قدم به تلفن نمي‌رسيد اما هميشه وقتي مادرم با تلفن صحبت مي‌كرد با شيفتگي به حرف‌هايش گوش مي‌كردم.

بعد من پي بردم كه يك جايي در داخل آن دستگاه، يك آدم شگفت‌انگيزي زندگي مي‌كند به نام «اطلاعات لطفاً» ، كه همه چيز را در مورد همه‌كس مي‌داند.
او شماره تلفن و نشاني همه را بلد بود.

نخستين تجربۀ شخصي من با «اطلاعات لطفاً» روزي بود كه مادرم به خانۀ همسايه‌مان رفته بود.من در زيرزمين خانه با ابزارهاي جعبه ابزارمان بازي مي‌كردم كه ناگهان با چكش بر روي انگشتم زدم درد وحشتناكي داشت اما گريه فايده نداشت چون كسي در خانه نبود كه با من همدردي كند انگشتم را در دهانم مي‌مكيدم و دور خانه راه مي‌رفتم كه ناگهان چشمم به تلفن افتاد به سرعت يك چهارپايه از آشپزخانه آوردم و زير تلفن گذاشتم و روي آن رفتم و گوشي را برداشتم و نزديك گوشم بردم.
و توي گوشي گفتم «اطلاعات لطفاً» چند ثانيه بعد صدايي در گوشم پيچيد:

«اطلاعات بفرمائيد»

من در حالي كه اشك از چشمانم مي‌آمد گفتم «انگشتم درد مي‌كند»
«مادرت خانه نيست؟»
«هيچكس بجز من خانه نيست»
«آيا خونريزي داري؟»
«نه، با چكش روي انگشتم زدم و خيلي درد مي‌كند»
«آيا مي‌تواني درِ جايخيِ يخچال را باز كني؟»
«بله، مي‌توانم»
«پس از آنجا كمي يخ بردار و روي انگشتت نگهدار»

بعد از آن روز، من براي هر كاري به «اطلاعات لطفاً» مراجعه مي‌كردم ...

مثلاً موقع امتحانات در درس‌هاي جغرافي و رياضي به من كمك مي‌كرد.
 
يكروز كه قناري‌مان مرد و من خيلي ناراحت بودم دوباره سراغ «اطلاعات لطفاً» رفتم و ماجرا را برايش تعريف كردم.

او به حرف‌هايم گوش داد و با من همدردي كرد.
به او گفتم: «چرا پرنده‌اي كه چنين زيبا مي‌خواند و همۀ اهل خانه را شاد مي‌كند بايد گوشۀ قفس بيفتد و بميرد؟»
او به من گفت «هميشه يادت باشد كه دنياي ديگري هم براي آواز خواندن هست»
من كمي تسكين يافتم.

يك روز ديگر به او تلفن كردم و پرسيدم كلمۀ fix را چطور هجّي مي‌كنند.

يكسال بعد از شهر كوچكمان (پاسيفيك نورث وست) به بوستن نقل مكان كرديم و من خيلي دلم براي دوستم تنگ شد.

«اطلاعات لطفاً» متعلّق به همان تلفن ديواري قديمي بود و من هيچگاه با تلفن جديدي كه روي ميز خانه‌مان در بوستن بود تجربۀ مشابهي نداشتم.

من كم‌كم به سن نوجواني رسيدم اما هرگز خاطرات آن مكالمات را فراموش نكردم.

غالباً در لحظات ترديد و سرگشتگي به ياد حس امنيت و آرامشي كه از وجود دوست تلفني داشتم مي‌افتادم.
راستي چقدر مهربان و صبور بود و براي يك پسربچه چقدر وقت مي‌گذاشت.

چند سال بعد، بر سر راه رفتن به دانشگاه، هواپيمايم در سياتل براي نيم ساعت توقف كرد.

من 15 دقيقه با خواهرم كه در آن شهر زندگي مي‌كرد تلفني حرف زدم
و بعد از آن بدون آن كه فكر كنم چكار دارم مي‌كنم، تلفن اپراتور شهر كوچك دوران كودكي را گرفتم و گفتم «اطلاعات لطفاً».

به طرز معجزه‌آسايي همان صداي آشنا جواب داد.
«اطلاعات بفرمائيد»
من بدون آن كه از قبل فكرش را كرده باشم پرسيدم «كلمۀ fix را چطور هجّي مي‌كنند؟»

مدتي سكوت برقرار شد و سپس او گفت «فكر مي‌كنم انگشتت ديگر خوب شده باشد.»
من خيلي خنديدم و گفتم «خودت هستي؟»
و ادامه دادم «نمي‌دانم مي‌داني كه در آن دوران چقدر برايم با ارزش بودي يا نه؟»

او گفت «تو هم مي‌داني كه تلفن‌هايت چقدر برايم با ارزش بودند؟»

من به او گفتم كه در تمام اين سال‌ها بارها به يادش بوده‌ام و از او اجازه خواستم كه بار بعد كه به ملاقات خواهرم آمدم دوباره با او تماس بگيرم.

او گفت «حتماً اين كار را بكن. اسم من شارون است.

سه ماه بعد به سياتل برگشتم.
تلفن كردم اما صداي ديگري پاسخ داد.
«اطلاعات بفرمائيد»
«مي‌توام با شارون صحبت كنم؟»
«آيا دوستش هستيد؟»
«بله، دوست قديمي»
«متأسفم كه اين مطلب را به شما مي‌گويم. شارون اين چند سال آخر به صورت نيمه‌وقت كار مي‌كرد زيرا بيمار بود. او 5 هفته پيش در گذشت»

قبل از اين كه تلفن را قطع كنم گفت «شما گفتيد دوست قديمي‌اش هستيد.
 آيا همان كسي هستيد كه با چكش روي انگشتتان زده بوديد؟»
با تعجب گفتم «بله»
«شارون براي شما يك پيغام گذاشته است. او به من گفت اگر شما زنگ زديد آن را برايتان بخوانم»
سپس چند لحظه طول كشيد تا درِ پاكتي را باز كرد و گفت:
«نوشته به او بگو دنياي ديگري هم براي آواز خواندن هست.
خودش منظورم را مي‌فهمد»
من از او تشكر كردم و گوشي را گذاشتم.

هرگز تأثيري كه ممكن است بر ديگران بگذاريد را دست كم نگيريد.

تقديم به همه ي آدمهاي تاثير گذار زندگي مان.

 

مردي مي‌خواست زنش را طلاق دهد. دوستش علت را جويا شد و او گفت: اين زن از روز اول هميشه مي خواست من را عوض كند.

مرا وادار كرد سيگار و ... را ترك كنم. لباس بهتر بپوشم، قماربازي نكنم، در سهام سرمايه‌گذاري كنم و حتي مرا عادت داده كه به موسيقي كلاسيك گوش كنم و لذت ببرم!

دوستش گفت: اينها كه مي‌گويي كه چيز بدي نيست!

مرد گفت: ولي حالا حس مي‌كنم كه ديگر اين زن در شان من نيست!

داستان كوتاه او پشت پنجره بود

 روزي از روزها جاني با خانواده اش براي ديدن پدربزرگ و مادربزرگ به مرزعه رفته بودند.

مادربزرگ يك تير و كمون به جاني داد تا باهاش بازي كنه.

موقع بازي جاني به اشتباه يه تير به سمت اردك خانگي مادربزرگش پرت كرد كه به سرش خورد و اونو كشت.

جاني وحشت زده شد لاشه رو برداشت و برد پشت ديوار قايم كرد.

وقتي سرشو بلند كرد ديد كه خواهرش سالي همه چيزو ديده ولي حرفي نزد.

مادربزرگ به سالي خواهر جاني گفت توي شستن ظرف ها كمكم كن.

ولي سالي گفت : مامان بزرگ جاني بهم گفته كه مي خواد تو كاراي آشپزخونه كمك كنه.

و زير لبي به جاني گفت : اردكه رو يادت مياد؟

جاني سريع رفت و ظرفا رو شست.

بعد از ظهر اون روز پدربزرگ گفت كه مي خواد بچه ها رو ببره ماهيگيري ولي مادربزرگ گفت :

متاسفانه من براي درست كردن شام به كمك سالي احتياج دارم.

سالي لبخندي زد و گفت : نگران نباشيد چونكه جاني به من گفته مي خواد كمك كنه.

و زير لبي به جاني گفت : اردكه رو يادت مياد؟

سالي رفت ماهيگيري و جاني تو درست كردن شام كمك كرد.

چند روزي به همين منوال گذشت و جاني مجبور بود علاوه بر كاراي خودش كاراي سالي رو هم انجام بده.

تا اينكه نتونست تحمل كنه و رفت پيش مادربزرگش و همه چيز رو بهش گفت.

مادربزرگ لبخندي زد و اونو در آغوش گرفت و گفت: عزيزدلم مي دونم چي شده.

من اون موقع كنار پنجره بودم و همه چيز رو با چشم هاي خودم ديدم اما چون خيلي دوستت دارم همون لحظه بخشيدمت.

من فقط مي خواستم ببينم تا كي مي خواي به سالي اجازه بدي به خاطر يه اشتباه تو رو در خدمت خودش بگيره!